رقص رومبای کنگویی: نماد وحدت

رومبای کنگو یک ژانر موسیقی از جمهوری کنگو، آنگولا و کنگو-کینشازا است که ریشه در رقص شکم از آفریقای مرکزی و به ویژه از پادشاهی کنگو دارد. با برده داری و تبعید آفریقایی ها در کوبا، رومبا پدید آمد و سپس در آن جزیره شکوفا شد، قبل ازاینکه به آفریقا برگردد.

رومبا یک ژانر نشاط آور است که عمدتاً با ترومپت، ساکسیفون، ترومبون، گیتار، پیانو، ویولن، باس، ماراکا، کنگا، بونگو و درام نواخته می شود. برای رقص رومبای کنگو، باید باسن خود را به صورت پهلو به پهلو حرکت دهید، دو گام سریع کناری و یک گام آهسته به جلو انجام دهید.

در اینجا تاریخچه رومبای کوبا-کنگو در سه مرحله آورده شده است:

• ریشه های آن به رقص “Nkumba” برمی گردد. این یک رقص شکم بود که در پادشاهی کنگو انجام می شد.

• پس از ورود به کوبا در قرن 15، از طریق کانال تجارت برده، کلمه “Nkumba” تحت تاثیر زبان اسپانیایی قرار گرفت و متعاقبا “رومبا” نامیده شد. از توسعه آن در کوبا، سه گرایش پدید آمد: کلمبیا، گوانگوانکو و یامبو، که از سال 1932 توجه جهانیان (آمریکا-اروپا) را به خود جلب کرد.

• پس از جنگ جهانی دوم، کنگو صنعت موسیقی پر جنب و جوشی را در نتیجه الکتریسیته ایجاد کرد که فناوری ضبط آن را قادر ساخت تا به منطقه برسد، و نوار های ضبط شده ای را وارد کرد. به این ترتیب، رومبا به ریشه های خود بازگشت و نوازندگان کنگو یک بار دیگر آن را تصاحب کردند و آن را به برجسته ترین سبک موسیقی آن زمان تبدیل کردند. رومبای کنگو، نزدیک به گرایش “Yambu”، خود را برای همیشه تثبیت کرده است.

رومبای کنگو، در طول تاریخ خود به انواع مختلفی شناخته شده است که تحت چهار “مکتب” اصلی قرار می گیرند: جاز آفریقایی، اوکی جاز، بانتوس و زائیکو. داستان رومبای کوبایی-کنگویی یک داستان کاملاً آموزنده است. اما با گذشت سالها، رومبا از توسعه تغییرات جدید دست برنداشته است. امروزه برخی از محبوب‌ترین سبک‌های موسیقی در میان جوانان سوکوس و دمبولو هستند که به لطف ریتم بسیار تند شان که صدای آلات موسیقی مدرن وارداتی از غرب را ترکیب می‌کنند.

تاریخ کشور زیبای ما با رومبا پیوند خورده است، زیرا با ریتم رومبا بود که در دهه 1960 درباره استقلال خواندیم. رومبا نماد وحدت کشور ماست. رومبا کنگو است!

* این مقاله در شماره ۲۳ مجله «پرندگان مهاجر» منتشر شده است. این شماره به شکل ضمیمه ای از «مجله ویراستار ها» در تاریخ ۲۰ ام نوامبر منتشر شده است.

استیفان کیمبنی

Add comment