وقت آن است که صدای ما شنیده شود!

امال کوچولو، عروسک آدم ۳.۵ متری، پناهنده ۹ ساله ای از سوریه که از طریق پروژه راهپیمایی (THE WALK) با او آشنا شدیم، تصمیم گرفت نامه های کودکان دیگر را جمع آوری کند که توضیح می دهد آنها چه تغییری را دوست دارند در جهان برای کودکان پناهنده ببینند. امال هزاران نامه را به پارلمان اروپا تحویل می دهد و در کیف او نامه گروهی ما نیز وجود دارد. امیدواریم بالاخره صدای همه بچه ها شنیده شود!

من یک بازمانده از جنگ افغانستان هستم. وقتی در حال نوشتن این متن هستم، خانواده ام در افغانستان برای جان خود می جنگند. من از افراد زیادی (سیاستمداران) درخواست کمک کرده بودم، نامه ای به پارلمان اروپا فرستادم، اما هرگز پاسخی دریافت نکردم. شما به عنوان افراد تصمیم گیرنده صدای ما را می شنوید اما به حرف های ما گوش نمی دهید، نگاه می کنید اما نمی بینید و بیشتر اوقات حرف های خود را می زنید، اما با آن کلمات بی روح کاری نمی توان کرد، مگر اینکه اقدامی عملی انجام دهید.

بنابراین امیدوارم این بار صدایم شنیده شود. امیدوارم به من کمک کنید تا خانواده ام را نجات دهم.

با احترام،

ندا

برخی از افراد از اندازه عروسک امال شگفت زده شدند، اما او به اندازه ای امیدی که میدهد، بزرگ است. امال به کودکان بدون همراهی (پدر و مادر) که سعی می کنند آینده خود را به دور از کشور، خانواده و عزیزان خود، در کشورهای خارجی با آداب و رسوم، سنت ها و زبان های مختلف، جایی که همه چیز جدید است، بسازند ، امید میدهد.

کودکانی مانند امال نمادی از قدرت و بردباری هستند، نمادی از پایداری در برابر مشکلات و خطراتی که در این سنین پایین باید با آن ها روبرو شوند، هرچند از نظر جسمی و روحی خسته هستند.

تنها آرزوی من برای این قهرمانان کوچک این است که در دستان مردمی دلسوز باشند که با گرمی و لطافت از آنها مراقبت کنند و بدون هیچ گونه سئوالی به حقوق آنها احترام بگذارند! امیدوارم پیام من به سراسر جهان سفر کند! ❤️

ردا

با کودکان در سرتاسر جهان فارغ از اینکه از چه کشوری می آیند و یا دلیل ترک آن ها از آنجا چیست، باید به صورت یکسان و برابر رفتار شود. ما باید از تبعیض دست برداریم و محبت و عشق را در بین همه مردم حتی اگر از کشورهای مختلف باشند گسترش دهیم. ما باید برای آن ها محافظت، مراقبت و تمام حمایت ها و خدماتی را که کودکان برای موفقیت در زندگی نیاز دارند، فراهم کنیم. ❤️❤️

انور

من می دانم که یک کودک پناهنده چه احساسی دارد زیرا با آنها زندگی می کنم. کودک ،کودک است چه پناهنده باشد یا نباشد، صرف نظر از نوع خروج از خانه و ترک کشور خود ، آن ها دوران کودکی را در جایی که در آن متولد شده اند، تجربه نکرده اند.

من امیدوار بودم که ابتدا مردم را تغییر دهم زیرا طرز تفکر و ذهنیت آنها باعث این شده است که کودکان قربانی داستان باشند. کودک مانند نقاشی است که از شما رنگ ها، مدادها و قلم موهای لازم را برای کشیدن و داشتن یک زندگی کامل می خواهد.

کودک یعنی روح بی گناه. قلبی سفید و پاک.

دوران کودکی… داستان رویاها و شعری از امید است. اگر کودکی در امنیت زندگی نکند، واقعیت هیچ حقیقتی در خود ندارد.

صفا

اگر می‌توانستم چیزی را در این دنیا برای کودکان پناهنده تغییر دهم، به آنها اجازه می‌دادم در اروپا بمانند و آنها را به کشورهایشان برنمی گرداندم. آنها سختی‌های زیادی مانند جنگ‌ها و بلایای طولانی را پشت سر گذاشته‌اند و اکنون اینجا هستند تا آینده خود را بسازند و زندگی جدیدی را آغاز کنند. همه سزاوار فرصتی برای زندگی در صلح هستند.

مهدی