برقراری ارتباط بین داستان و خاطرات ما از طریق عکس

ارتباطی که من با عکس های رحمت احمدی برقرار کردم مرا کنجکاو کرد تا با او در نمایشگاه هنری تحت عنوان “زندگی در دو راهی” که در چارچوب هفته پناهندگان T.A.F دریونان توسط بنیاد هنر برگزار شد بحث و گفتگوی داشته باشم.

رحمت احمدی: من رحمت هستم و از ماه می 2007 که می شود 16 سال در یونان زندگی می کنم وهمانطور که می بینید و خدمت شما عرض کردم من عکاسی می کنم …

صدیق: اسم من صدیق است و اهل بنگلادش هستم، زیر سن قانونی بوده و همچنین پناهنده ……. سعی می کنم عکاسی یاد بگیرم و وقتی به عکسهای شما نگاه میکنم چیزی مرا به آنها متصل می کند و دلیل آن عکس های است که درباره زندگی پناهندگان گرفته اید.من وقتی در ترکیه زندگی می کردم با همان مشکلی مواجه بودم که شما از طریق عکس های که گرفته اید به نمایش گذاشتید. در ترکیه ما غذای محدودی در یخچال داشتیم و زمانی که باران می بارید دیوارهای جایی که زندگی می کردیم خیس می شد و همین باعث شد که کنجکاو شده و بخواهم راجب عکس هایی که گرفته اید بیشتر بدانم .

رحمت احمدی: در ابتدا از روش شما برای توضیح عکس ها خیلی خوشم آمد و اینکه هر کدام از این عکس ها خاطره ای را برای شما زنده می کند در واقع این برای من هم اتفاق افتاده من از چیزهایی عکس گرفته ام که در زندگی روزمره خودم با آنها درگیر بودم نه بیشتر، نه کمتر. من از آنچه در اطراف خود می بینم و جایی که در آن زندگی می کنم و افرادی که با آنها روبرو می شوم عکس می گیرم و این عکس ها فقط تصاویری از زندگی روزمره من هستند. حق با شماست، هر کدام از این عکس ها مرا به یاد چیزی می اندازد و یا خاطره ای را برام زنده می کند .

وقتی که این عکس ها را می گرفتم هدف خواصی نداشتم و همچنین قصد نداشتم که این عکس ها را نگهدارم ولی به خاطر این نمایشگاه عکس های که انداخته بودم را جمع آوری کردم و شما می توانید با دیدن این عکس ها تصویری از زندگی من داشته باشید. همانطور که این عکس ها خاطره ای را برای شما زنده می کند برای من هم تصاویری هستند که قسمتی از زندگی من را به نمایش می گذارند .

صدیق: این زندگی واقعی یک پناهنده است. شما می توانید ببینید که این تصویر با دیوار مرطوب در واقع درست است. چون وقتی پناهنده هستید، نمیتوانید یک خانه خوب داشته باشید. بعضی وقت ها ما یک خانه با وضعیت بد و خیلی ارزان اجاره می کردیم و با افراد دیگری با هم زندگی می کردیم، مثلا بیش از ده نفر و یا پنج شش و یا هفت نفر بستگی به فضای موجود در خانه داشت. به همین دلیل من می خواستم نظر خود را در مورد این تصاویر با شما به اشتراک بگذارم. این زندگی واقعی پناهندگان است، به همین دلیل من این تصاویر را دوست دارم.

رحمت احمدی: فکر می کنم درک کردن همدیگر برای پناهندگان آسان باشد. در مسیر پناهندگی ما می توانیم نقاط مشترک زیادی را ببینیم به همین درک متقابل دیگر پناهندگان آسان است . آنچه شما می گویید بسیار قابل درک است و نه تنها برای پناهندگان بلکه این موضوع شامل همه افراد آسیب پذیر یک چامعه می باشد چون احتیاجات اولیه برای همه یکسان است .

عکس ها زبانی برای صحبت کردن ندارند. هر فردی که به عکسی نگاه می کند، با نگاه کردن به آن عکس، معنایی را درک می کند و چیزی پیدا می کند، روایتی در مورد خود. من ممکن است داستانی مشابه به داستان شما از آن عکس نداشته و این أصلا اهمیت ندارد مهم این است که در نهایت به طور خودکار این عکس ما را به قسمتی از زندگی خود وصل می کند .