اگر من رئیس جمهور بودم 

در بعضی از کشور ها مثل ایران و افغانستان بعد از مقام رهبری، رئیس جمهور عالی ترین  مقام رسمی کشور است. رئیس جمهور برای مدت چهار سال با رأی مردم انتخاب میشود. رئیس جمهور هر کشور باید تابع آن کشور، دارای تحصیلات بالا، مدیر و معتقد به قوانین کشور باشد.

بدون شک هر فردی در زندگی اش آرزوها و «اگر» هایی دارد  و مدام با خود خیال پردازی میکند که اگر چنین قدرت و یا اختیاری داشتم، کارهای بزرگی میکردم…. مانند من که می‌گویم اگر رئیس جمهور بودم کمی از شعار دادن ها و وعده های  بیهوده دادن به مردم سرزمینم کم میکردم و بیشتر به فکر عملی کردن وعده ها و حرف هایم بودم   و برای عمل کردن به آنها تلاش میکردم تا تنها در حد یک وعده، باقی نمانند. من اگر رئیس جمهور بودم حقوق و آزادی یکسان برای تمام  شهروندان کشورم دور از جنسیت (اعم از زن یا مرد) بودن آنها قرار میدادم . اگر رئیس جمهور بودم اول از همه امکانات کامل برای تحصیل و آموزش و پرورش دانش آموزان و دانشجویان کشورم فراهم میکردم تا در محیطی امن و بدون از استرس مشغول به ادامه تحصیل شوند و پس از آن مشکل بیکاری جوانان را حل میکردم زیرا همین جوانان هستند که آینده سازان کشور هستند. 

اگر رئیس جمهور بودم تا جایی که توان داشتم مشکل اعتیاد در جامعه و خانواده ها را حل میکردم، زیرا اگر در یک کشور خانواده اصلاح شود، کل کشور اصلاح خواهد شد. 

به مردمان نیازمند سرزمینم کمک میکردم و اجازه نمیدادم  کسی با فقر و نداری سر کند. به تمام ملت های جهان پیغام دوستی و محبت می دهم و آنها را برادر و خواهر خود می خوانم.از آنها می خواهم که با کلمه ی دشمن هرگز یکدیگر را خطاب نکنند و جای هزینه های هنگفت  برای دشمنی این هزینه ها را برای دوستی های بیشترمان خرج کنیم.

امنیت را در کشورم برقرار میکردم و اگر زمانی کسانی از کشورهایی دیگر به هر دلیلی مانند مشکلات اقتصادی یا جنگ به کشورم پناه آوردن با آغوشی باز آن ها را بپذیرم و برای آنها نیز حق و حقوقی مانند شهروندان کشورم قائل شوم. من میخواهم تمام کشورها با یکدیگر صلح کنند و در کنار هم زندگی آرام و خوشی داشته باشند، کشورهای قدرتمند به کشورهای ضعیف حمله نکنند، آب و خاک آنها را تصرف نکنند، کودکان و زنان بی دفاع در جنگ های اینچنینی  کشته نشوند. 

به امید روزی که دیگر هیچ جای دنیا جنگی صورت نگیرد و تمام کشورها با یکدیگر صلح کنند.