هر سالە هزاران کودک بدون سرپرست از افغانستان و سوریە و کشورهای دیگر از راه دریا یا خشکی بە یونان می رسند. بر اساس آمار مرکز ملی حمایت اجتماعی تعداد کودکان بدون سرپرست در اوایل تابستان امسال ٤٨٩٨ نفر برآورد می شود. بیش از ١٣٠٠ نفر از این تعداد در کمپ ها بە سر می بردند ،٣٠٠ نفر در هتل ها و ٣٠٠ نفر نیز در فضاهایی بە نام منطقەی امن در کمپ ها زندگی می کنند. علاوە بر این بیش از ٩٥٠ نفر از این کودکان بدون سرپرست در اماکن ناامن ساکن هستند.
با پیگیری مداوم اخبار و جستجوی بیشتر در شبکە های اجتماعی بە آسانی در هیاهوی اتفاقاتی کە در اطراف ما رخ می دهند گم خواهیم شد.در طول دوران محدودیت تردد بسیاری از افراد متوجە اهمیت موضوع قرنطینە و رعایت فاصلە گذاری اجتماعی نشدە بودند، فارغ از اینکە بە ویروس کرونا آلودە شدە باشیم یا خیر. بە بسیاری از ساکنین کشور یونان توصیە شدە بود کە در خانە بمانند. اما تکلیف کسانی کە خانە ندارند و همچون کودکان بی سرپرست در کمپ های پناهندگی زندگی می کنند، چیست؟
برایم این سوال ایجاد شدە بود کە وضعیت در کمپ ها و مخصوصا در منطقەی امن کمپ ها چگونە است. تصمیم گرفتم کە خودم شخصا ازمنطقەی امن کمپ اسخیستو دیدن کنم. آنجا با آقای نیکوس استرگیو،مسئول هماهنگی سازمان آرسیس آشنا شدم تا گفتگویی با ایشان داشته باشم.
در دوران قرنطینە شما چە اقداماتی در منطقەی امن کمپ انجام دادید؟
اولین دغدغە ی ما این بود کە برای همگان و بە ویژە کودکان بی سرپرستی کە تحت پوشش ما قرار دارند، اطلاع رسانی صحیحی صورت بگیرد. همچنین بر اساس دستورالعمل های رسمی، ما سعی کردیم یک روش مناسب برای برقراری ارتباط بین کارمندان و کودکان برقرار کنیم و طبعا تلاش کردیم تا بە خوبی آمادگی داشتە باشیم تا از سلامت هر دو طرف محافظت کنیم. دستکش، صابون، ضدعفونی کنندە و اسپری برای نظافت سطوح در اختیار آنان قرار دادیم.
توضیح این وضعیت بە کودکان سخت ترین قسمت کار بود. قرنطینە بە این معنا بود کە هر آنچە کە تا کنون بە طور معمول در داخل و خارج کمپ و در منطقەی امن انجام می دادند، دیگر مجاز نبود. قبول این مسالە برای بزرگسالان و هر فرد دیگری سخت بود.
جلسات حضوری با کودکان را بە منظور پاسخگویی بە نیازها و یا مقابلە با اضطراب های ناشی از شیوع همگانی را در فضای باز برگزار می کردیم.
در بعضی از کمپ ها جدی تر با این شرایط برخورد می کردند، حتی بە کودکان زیر سن اجازەی خروج از کمپ را نمی دادند مگر در موارد بسیار ضروری. آیا کودکان کمپ اسخیستو ضرورت رعایت اقدامات پیشگیرانە را درک می کردند؟
بە کودکان اجازە ی خروج از کمپ را نمی دادیم.بە هرحال این یک دستورالعمل کلی بود. طبیعتا بعضی از کودکان تمایل داشتند کە از کمپ خارج شوند، ولی ما بە آنها توضیح می دادیم کە این کار بسیار خطرناک است. این یک اقدام پیشگیرانە و بدون استثنا برای همە ی مردم بود. لازم بود کە این مسالە را چندین بار بە آنها توضیح دهیم.
از آنجایی کە مدارس تعطیل بودند، آیا شما در طول دوران قرنطینە برنامە ای برای فعالیت های آموزشی و برگزاری جلسات داشتید؟
جلسات تک نفرە ای را در فضای باز برگزار کردیم. همچنین موفق شدیم تا میزبانی ٢ جلسە ،که مسئولان سازمان ملی بهداشت عمومی برگزار کردند را بە عهدە بگیریم. هدف از این جلسات اطلاع رسانی در رابطە با ویروس کرونا، قرنطینە و چگونگی محافظت شخصی در برابر این ویروس بود.
همچنین یک سری فعالیت های دیگر از قبیل نقاشی و بازیهای کلاسی را نیز سازماندهی کردیم. بە غیر از این یک سیستم تقویت وای فای نصب کردیم و ٢ بار نیز کارت شارژ موبایل بە کودکان دادیم تا بتوانند بە سهولت از طریق اینترنت تماس گرفتە یا ویدیو و سریال تماشا کنند.
اخیرا اولین برنامە ی پخش فیلم در فضای باز را با رعایت کلیە ی اقدامات پیشگیرانە برگزار کردیم. پخش فیلم در شرایطی انجام شد کە از شدت اقدامات پیشگیرانە کاستە شدە بود، براساس اظهارات مسئولین، کودکان ساکن منطقەی امن کوشش کردند تا فاصلە گذاری اجتماعی را رعایت کردە وهر یک از آنها صندلی خود را از اتاقش به همراه آوردە بود.خوشبختانە تا کنون نە تنها در منطقەی امن بلکە در کل کمپ اسخیستو هیچ گونە مورد ابتلا بە ویروس وجود نداشتە است.
Photos by Mοrtaza Rahimi
یکی از نکاتی کە توجە من را بە خود جلب کرد اطلاعیە ای در ارتباط با ویروس کرونا بود کە سە بار در طول روز، بە سه زبان شنیدە می شد.با این اوصاف در گفت و گوهایی کە با ساکنین کمپ داشتم ، شنیدم کە بعضی از افراد گویا هیچ توجهی بە این وضعیت نداشتند وبا وجود قرنطینە همچنان از کمپ خارج می شدند. همچنین فکر می کنم کە پخش فیلم در منطقەی امن می توانست کە انجام نشود. حتی اگر همە چیز بە خوبی پیش برود و هیچ مورد ابتلایی وجود نداشتە باشد باز از نظر من این کار خطر آفرین می باشد.
هر روزە اخبار مربوط بە کارکنان بخش درمانی را دنبال می کنم کە در وضعیت بغرنجی بە سر می برند و می کوشند تا با یک سیستم درمانی خستە، از پس این کار برآیند. آنگونە کە معلوم است، هیچ چیز دیگر مثل سابق نخواهد بود. بحران ویروس کرونا اثرات مهمی را در جامعەی ما بە جا خواهد گذاشت و ما همچنان درسهای زیادی از آن خواهیم آموخت.
Add comment