“چشم اندازهای امید” عنوان نمایشگاه عکاسی ای است کە با همکاری سازمان فاروس و کالج یونانی_آمریکایی و اتحادیە ی یونان و آمریکا از ١٥ تا ٣٠ سپتامبر در گالری خاجی کیریاکوس گیگاس وابستە بە اتحادیە ی یونان وآمریکا برگزار شد. عکس هایی کە در این نمایشگاه بە نمایش گذاشتە شدند مجموعە ای از آثار عکاسی ٢١ عکاس پناهندە ی ١٣ تا ١٧ سالە بود.
همە چیز از ایدە ی برگزاری یک سمینار عکاسی توسط خانم آرتمیس میلونا عکاس و روانشناس خوابگاه کودکان و نوجوانان فاروس شروع شد. در طول دوران قرنطینە در ماههای مارس و آپریل کودکان و نوجوانان نیز همچون بسیاری از مردم دنیا امکان بیرون رفتن نداشتند و می بایست در خانە بمانند. انگیزە ی خاصی نداشتند و تمام روز را سرگرم بازی در موبایل هایشان بودند. اینگونە بود این ایدە بە ذهن خانم میلونا خطور کرد کە هنر عکاسی را با علم روانشناسی عجین کردە و سمیناری را در همین رابطە برگزار کند.
در طول برگزاری سمینار عکاسی، نوجوانان عکس های زیادی گرفتند. خانم میلونا موضوعاتی همچون “امید” را انتخاب می کرد و میخواست ببیند کە آنها چگونە حس خود را از طریق عکاسی بیان می کنند. ف.الف نوجوان ١٧ سالە ای کە از شرکت کنندگان در این سمینار بود، می گوید: ” آرزو داشتم روزی عکس هایم در یک گالری بە نمایش درآیند و مردم خلاقیت و نوع نگاه من بە دنیا را ببینند.” وقتی یکی از داوطلبین سازمان فاروس این عکس ها را دید، سعی کرد بە او کمک کند تا رویایش را بە واقعیت تبدیل کند.وی در ادامە می گوید: “بالاخرە توانستم از طریق این نمایشگاه، خلاقیت خود را نشان دهم و احساس بسیار خوبی دارم.”
ما نیز از نمایشگاه دیدن کردیم. موضوع اصلی عکس ها امید ، قصە ی زندگی من و طبیعت بود. روشی کە عکاسان برای بیان احساساتشان بە کار گرفتە بودند، بسیار برایم جالب بودند. پای صحبت چند تن از شرکت کنندگان در این سمینار نشستیم. ن.ر نوجوان ١٧ سالە ای کە در این سمینار شرکت کردە بود بە ما گفت کە این نمایشگاه بە او این انگیزە را دادە کە این راه را ادامە دهد و سعی کند با خلاقیت بیشتر در همە ی زمینە ها بهتر از پیش باشد.
سمینار عکاسی تاثیرات مثبت گوناگونی بر نوجوانان داشتە است. با کمک عکاسی آنها مشکلات روزمرە را بە فراموشی سپردە و انگیزە و امید برای سپری کردن دوران سخت قرنطینە را کسب کردند. همچنین بە آنها کمک کرد تا قابلیت های خود را کشف کردە و اعتماد بە نفس خود را بالا ببرند. آنها از طریق عکس هایشان احساسات خود را بروز می دادند کە همین امر بە گفتە ی خانم میلونا موجب نزدیکی و صمیمیت بیشتر آنها با یکدیگر و همچنین با ایشان بە عنوان روانشناس خوابگاه می شد.
هدف از برگزاری این نمایشگاه ایجاد حساسیت در افکار عمومی نسبت بە چالش هایی است کە این نوجوانان پس از فرار از جنگ ، با آنها مواجە بودە اند. عکس ها بیانگر آرزوها و رویاهای آنهاست. یکی از عکس هایی کە با مضمون امید بە نمایش درآمدە بود، فردی را نشان می دهد کە بە یکی دیگر کمک می کند تا سرپایش بایستد. عکاس این عکس کە یک نوجوان ١٧ سالە بە نام ح.د است می گوید: ” این فرد تقاضای کمک و یاری او را رد نکردە بلکە بە او کمک می کند. میخواهم بە همە ی مردم دنیا بگویم کە چرا شما نیز این کار را نمی کنید؟ افراد نیازمند را نادیدە نگیرید.”
ازعکاسان نوجوان دربارە ی اهداف و برنامە های آیندە شان پرسیدیم. ب.ز کە هفدە سال سن دارد می گوید کە قصد سفر بە کشورهای دیگر را دارد و می خواهد با عکاسی از آثار تاریخی ، جنگل ها ، خیابان ها و انسان ها تاریخ و فرهنگ آن کشورها را بە نمایش بگذارد. نکتە ی جالبی کە از او شنیدم این بود کە : ” کلمات محدودند. بعضی از احساسات را نمی توان از طریق کلمات بیان کرد. در عکاسی اما هیچ محدودیتی وجود ندارد. می توانید از طریق عکس هایتان همە ی احساسات خود را بیان کنید.”
Add comment