حق آگاهی دادن یک حق همگانی است !

در دنیای امروزی رسانه ها نقش مهمی را در عرصه اطلاع رسانی به مردم ایفا می کنند و خبرنگار به عنوان کلید اصلی در این عرصه ایفای نقش می کند . خبرنگار یعنی شخصی که با مردم در ارتباط است ، به وقایع جامعه آگاه است و دنبال یافتن حقایق است . خبرنگار بودن یعنی آگاهی دادن به مردم درباره ی آنچه که پشت پرده اتفاق می افتد ،که متاسفانه در بعضی مواقع این آگاهی دادن به قیمت جان او تمام می شود .

در سال ۲۰۲۰ متاسفانه ۵۰ خبرنگار کشته شده اند که دو سوم آنها در کشورهای “در صلح ” مورد هدف قرار گرفته اند و۳۸۷ خبرنگار دیگر در بازداشت به سر می بردند. (منبع اطلاعاتی: خبرنگاران بدون مرز “RSF “)

۵۰ خبرنگار کشته شده یعنی مرگ آزادی مطبوعات حتی در کشورهایی که بە اصطلاح آزادی مطبوعات در آن به رسمیت شناخته شده است.۵۰ خبرنگار کشته شده یعنی حس ناامنی شدید در این شغل،۵۰ خبرنگار کشته شده یعنی صداهای رسایی که آگاهانه خفه شده اند ، یعنی از دست دادن ۵۰ منبع و گردآورنده زنده اطلاعات . به نظر من جامعه بدون خبرنگار ،جامعه ای بدون زبان ، بدون چشم و بدون گوش می باشد.

در مقاله ای که توسط خبرنگاران بدون مرز منتشر شد ، دبیر کل “RSF” آقای کریستف دلوئر گفت : “برخی ممکن است که تصور کنند که روزنامه نگاران فقط قربانیان خطرات حرفه خود هستند ،اما روزنامه نگاران هنگام تحقیق یا پوشش موضوعات حساس ، بیشتر مورد هدف قرار می گیرند . در واقع آنچه مورد هدف قرار می گیرد حق آگاهی دادن است که این حق همه است .” و حالا سوال اینجاست که چرا عده ای وجود دارند که از آگاهی مردم در هراس هستند؟ چرا باید مردم نباید از بعضی وقایع جاری در جامعه آگاه شوند ؟

خبرنگار آنقدر قدرت دارد که در مقابل یک مقام بالای دولتی بایستد و چراهایی که ذهن جامعه اش را درگیر کرده است را بپرسد . ما به عنوان جامعه سوالات زیادی داریم و این خبرنگار است که صدای ما و جامعه می شود و از مسئولین مربوطه سوال می کند ،چرا وضعیت اقتصادی مردم نابسامان است؟ چرا شغل کافی نداریم ؟ چرا آزادی بیان نداریم ؟ چرا روند رسیدگی به پرونده مهاجرین کند است ؟چرا با وجود سرمای زیاد در کمپ کاراتپه ،امکانات کافی برای مقابله با موج سرما وجود ندارد ؟ چرا خبرنگاران اجازه ورود به کمپ کاراتپه را ندارند ؟ بله ،خبرنگار بودن یعنی زبان گویای همه اقشار جامعه شدن.

Drawing by Brandy Keinelumba

همە ی مشاغل باید از امنیت شغلی برخوردار باشند. پس چرا خبرنگاران زیادی هر ساله، از گذشته تا به حال در گوشه و کنار جهان مورد هدف قرار می گیرند ،کشته می شوند ،دستگیر و زندانی می شوند و یا اینکه اجازه فعالیت برای همیشه از آنها گرفته می شود ؟!! آیا این بدان معنا نیست که هنوز کشورهایی هستند که حق آزادی مطبوعات در آنها به درستی معنا نشده و اگر حقی به نام حق آزادی مطبوعات وجود دارد هنوز در بعضی جوامع ناشناخته است.

بارها فعالیت خبرنگاران را زیر سوال برده ایم، اما آیا تا به حال پای صحبت یکی از آنها نشسته اید؟ چراهای آنها را چه کسی پاسخگوست ،چه کسی صدای خبرنگاران می شود ؟! من بە شخصە پای صحبت چند نفری از آنها نشستم، یکی از آنها حرف جالبی زد، او گفت اگر از خط قرمزهایی که مسئولین برایمان گذاشته اند عبور کنیم ، مطمئنا شغلمان را از دست خواهیم داد. لحظه ای فکر کنید چند نفر از شما برای بیان واقعیت ها حاضرید از تنها منبع درآمدتان بگذرید و یا بالاتر از آن، آیا حاضرید از جانتان در مقابل آگاهی دادن به جامعه و مردم تان بگذرید؟!

همچنین بعضی از آنها به عنوان خبرنگار زن مورد تبعیض جنسیتی نیز قرار می گیرند . قابل ذکر است که بنا بر اعلام سازمان “RSF” در سال ۲۰۲۰ تعداد روزنامه نگاران زنی که خودسرانه بازداشت شده اند افزایش ۳۵٪ داشته است.

آیا می دانید بعضی از خبرنگاران با حقوق ناچیز راضی به کار کردن برای رسانه ای هستند که سعی در بیان واقعیت ها دارد و به حقوق بالای رسانه ای که اخبار را به آنها دیکته می کند نه گفته اند.

اما با وجود تمام این مشکلات هنوز خبرنگارانی هستند که سعی در بیان واقعیت ها دارند و اخبار را صریح بیان می کنند و ما چنین افرادی را ارج می نهیم که آگاهی دادن و آگاه ساختن مردم را حق طبیعی هر انسانی می دانند .به امید روزی که هیچ کسی در راه بیان حقایق جانش را از دست ندهد و در بند نباشد .

مهدیه حسینی

Add comment